Hain saldırının en küçük mağduruydu… Eğitim azmiyle hayata tutundu

2016 yılında PKK’nın düzenlediği terör saldırısının en küçük mağdurlarından olan Buse Şenses, eğitim azmiyle hayata yeniden tutundu. Saldırıda görme yetisini kaybeden Buse, bir yandan eğitim hayatına devam ediyor bir yandan da piyano çalıyor. En büyük hayali ise piyanist olmak…

Merasim Sokak’ta 17 Şubat 2016’da terör örgütü PKK tarafından gerçekleştirilen ve 29 kişinin hayatını kaybetmesi, 75 kişinin de yaralanmasıyla sonuçlanan saldırıda kırmızı ışıkta bekleyen servis aracının içerisinde bulunan 10 yaşındaki Buse Şenses kafasından ağır yaralanırken, annesi Şenay Şenses ise kollarından yaralandı.

GÖZLERİNİ KAYBETTİ

Olayın yaşandığı ilk gün ailesi Buse’yi bulamadı ancak vatandaşların ihbarı üzerine Buse’nin Başkent Hastanesi’nde olduğu ortaya çıktı. Güven Hastanesi’nde tedavi gören anne Şenses, kızının olduğu hastaneye nakledildi. Taburcu edilecekleri gün kızları Buse’nin görme yetisini kaybettiğini doktorlardan öğrenen aile büyük acı yaşadı.

Kızlarının tedavisi için İngiltere’ye giden aile, tedavi için geç kaldıklarını ancak Amerika’da göz kayıpları için bir çalışma yapıldığını öğrendi. Olayın üzerinden yıllar geçmesine rağmen Şenses Ailesi kızlarının tedavisi için Amerika’dan gelecek ümitli haberi bekliyor.

PİYANİST OLMAK İSTİYOR

Buse ise resim, müzik gibi sanat dallarıyla uğraşarak, piyano çalarak, okuluna devam ederek yaralarını sarıyor.

Anne Şenay Şenses, Buse’nin piyanist olmak istediğini, gözlerinin gördüğü zamanlar resmi sevmediğini ancak görmemeye başlayınca resme karşı ilgisi oluştuğunu söyledi. Şenses, “Buse için çok fazla öğretmen araştırdık, çevremizde bulamadık. Bir öğretmenimiz kabul etti, özel ders verdi. Onunla başlattık piyano çalmaya. Piyanist olmayı istiyor. Gördüğü zamanlar resmi hiç sevmez, karalar geçerdi. Görmemeye başlayınca resme karşı bir ilgisi oluştu, çünkü hayatından renkler gitti. O renkleri geri istiyor” dedi.

“4.5 YAŞINDA ÇOCUĞA TERÖRÜ ANLATAMAZDIM”

Buse’nin Merasim Sokak saldırısı sonrası tedavi süreçlerinden de bahseden anne Şenay Şenses, “İlk zamanlar ‘Anne seni çok özlüyorum’ dedi. ‘Neden kızım, yanındayım artık, hep de yanında olacağım’ dedim. ‘Anne görmüyorum seni, yanındayım ama yüzünü görmüyorum’ dedi. Sürekli oyun terapisi görüyor Buse. Orada hep ‘arabalar kaza yapıyor, patlama yapıyor ve sonrasında hırsızlar gelip elektriği kesip gidiyor’ diyormuş. ‘Elektrik kesildi’ dediğimiz zaman korkuyor, bir şeyini kaybedeceğini sanıyor. O zaman 4.5 yaşında olduğu için terör nedir, terörist nedir, neden zarar verir, bunları anlatamazdım. ‘Anne ne oldu?’ dediğinde ‘Kızım kaza yaptık’ dedim. ‘Neden?’ dedi, ‘Asker abi uyumuş kızım’ dedim. Arada ‘Asker abi duruyor mu?’ diye soruyor, ‘Yok kızım o öldü’ diyorum. Bir sene Merasim Sokak’ı anmaya gittik. Orada kötü oldum, Buse orada kimleri andığımızı sordu. Servisteki arkadaşlarımızı, asker abini andık dedim. Çok üzülüyor ama onun için şu an bir anlam ifade etmiyor biz olayı ona kaza diye öğrettiğimiz için” diye konuştu.

Şenay Şenses, 6 yılda en çok istediklerinin Buse’ye gazilik unvanı verilmesi olduğunu, bunun için birçok girişimde bulunduklarını söyledi.

“PİYANO ÇALDIĞIMDA KENDİMİ MUTLU HİSSEDİYORUM”

Buse ise piyano çalmanın kendisini mutlu hissettirdiğini belirterek, “Okula gidip geliyorum. Eve gelince ders çalışıyorum, ödevlerimi yapıyor, tekrar yapıyorum. Oyun oynuyorum. Bazen televizyondan belgesellere bakıyorum. Resim çiziyorum, bir de kitap yazıyorum. Hem mutluluk hissettiriyor bana (piyano) hem de onu çaldığımda kendimi mutlu hissediyorum. Güzel gidiyor, keyifli geçiyor derslerim de” dedi. (İHA)