Cehennemden gelen çocuk: Antony

Manchester United’ın haşarı çocuğu Antony geçmişi ile ilgili çok konuşulacak bir söyleşiye imza attı. Çocukluğundan bu zamana kadar yaşadığı zorlukları ve hayatını etkileyen olayları ‘The Players Tribune’e anlatan 22 yaşındaki Brezilyalı yıldız çok açık ifadelerle geçmişine ayna tuttu. Kendisine ‘cehennemden gelen çocuk’ diyen Antony futbola olan tutkusuna gangsterlerin arasından çıkarak tutunduğunu şu cümlelerle anlattı:

‘BENİM TARİHİM, KÖKLERİM, CEHENNEM’

”Ben cehennemde doğdum. Bu bir şaka değil. Bilmeyen Avrupalı ​​arkadaşlarım için, São Paulo’da büyüdüğüm gecekondu mahallesinin adı aslında Inferninho “Küçük Cehennem” Beni gerçekten bir insan olarak anlamak istiyorsan, o zaman nereli olduğumu anlamalısın. Benim tarihim. Köklerim. Cehennem.”

‘SİLAHLAR KORKUTUCU DEĞİLDİ’

”Orası rezil bir yer. Ön kapımızdan 15 adım ötede, her zaman işlerini yapan, elden ele dolaşan uyuşturucu satıcıları olurdu. Koku sürekli penceremizin dışındaydı. Aslında ilk anılarımdan biri, babamın bir pazar günü koltuktan kalkıp çocuklara biraz sokakta yürüyün ve bizi rahat bırakın diye bağırması, çünkü çocukları içeride futbol maçı izlemeye çalışıyordu. Silahları görmeye o kadar alışmıştık ki korkutucu bile değildi. Onlar sadece günlük hayatın bir parçasıydı. Polisin kapımızı çalmasından daha çok korktuk. Bir keresinde birini aramak için evimizi bastılar ve çığlık çığlığa koşarak geldiler. Hiçbir şey bulamadılar tabii. Ama çok gençken, o anlar sana damgasını vurur.”

‘CESEDİN ÜSTÜNDEN ATLADIM’

”Dostum, gördüğüm bazı şeyler…. Bunu ancak yaşamış olanlar anlayabilir. 8-9 yaşlarındayken bir sabah okula giderken sokakta yatan bir adama rastladım. Hareket etmiyordu. Yaklaştığımda öldüğünü anladım. Favela’da, bu şeylere karşı bir tür hissizleşirsiniz. Başka çarem yoktu ve okula gitmem gerekiyordu. Bu yüzden gözlerimi kapattım ve cesedin üzerinden atladım. Bunu sert görünmek için söylemiyorum. Bu sadece benim gerçeğimdi. Aslında her zaman çocukken çok şanslı olduğumu söylerim çünkü tüm mücadelemize rağmen bana cennetten bir hediye verildi. Top benim kurtarıcımdı. Beşikten aşkım. Inferninho’da Noel için oyuncaklar umurumuzda değildi. Yuvarlanan her top bizim için mükemmeldir.”

Abim her gün beni futbol oynamak için meydana çıkarırdı. Gecekondu mahallesinde herkes oynar. Çocuklar, yaşlılar, öğretmenler, inşaat işçileri, otobüs şoförleri, uyuşturucu satıcıları, gangsterler. Orada herkes eşittir. Babamın zamanında toprak bir sahaydı. Benim zamanımda asfalttı. Başlangıçta çıplak ayakla, kanayan ayaklarla oynadım. Düzgün ayakkabı alacak paramız yoktu. Küçüktüm ama Tanrı’dan gelen bir lütufla top sürüyordum. Top sürme her zaman içimde bir şeydi. Doğal bir içgüdüydü. Ayağımda bir top varken korkum yoktu.”

‘RONALDİNHO, NEYMAR VE RONALDO’

”Tüm hileleri efsanelerden öğrendim. Ronaldinho, Neymar, Cristiano. “Amcam” Toniolo sayesinde onları YouTube’da izlerdim. O benim kan amcam değil. O bizim yan komşumuzdu. Ama bana ailedenmiş gibi davrandı. Ben küçükken, YouTube’a girip futbol eğitimi alabilmem için WiFi’sini çalmama izin verirdi. Bana ilk video oyunumu bile verdi. Toniolo’nun iki somun ekmeği varsa – bir tane onun için, bizim için fazladandı. İnsanların favela hakkında anlamadığı şey bu. Kötü yapan her bir kişiye karşılık, iyi yapan iki kişi var.”

”O zamanlar, kelimenin tam anlamıyla annemle babamın arasındaki yatakta uyurdum. Sadece benim için bir yatak alacak paramız yoktu. Her gece bir tarafa dönerdim ve babam oradaydı. Diğer tarafa dön, annem oradaydı. Çok yakındık ve hayatta kalmamıza yardımcı olan da buydu. Sonra hayatımı değiştiren bir şey oldu. 11 yaşımdayken, ailem ayrıldı. Hayatımın en zor anıydı çünkü en azından önceden birbirimize sahiptik. Şimdi, gecenin bir yarısı yatağın annemin yanına dönüyordum ve o gitmişti. Bu yıkıcıydı ama aynı zamanda bana çok fazla motivasyon verdi. Gözlerimi kapatıp “Bizi buradan kurtaracağım” diye düşünürdüm.”